سعید ثمره افشارزاده، متولد 73 در کرمان، کارشناس رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی است. وی فرزند یکی از پرسنل خانواده بزرگ شهرداری است که موفقیت‌های چشمگیری داشته است.
وی پس از تلاش‌های شبانه‌روزی در ورزش دوومیدانی و کسب افتخارات چشمگیری در این رشته ورزشی، به ناگاه این ورزش را رها کرد و به ورزش پرورش اندام روی آورد. برای اطلاع بیشتر در این باره با وی به گفتوگو نشستیم که حاصل آن از نظرتان می‌گذرد.
در ابتدا ضمن معرفی خودتان بفرمایید، چه مدت در ورزش دوومیدانی فعالیت داشتید و چه عناوینی را کسب کردید؟
سعید ثمره افشارزاده و کارشناس رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی هستم.
هفت سال در رشته دوومیدانی فعالیت داشتم که شش سال آن را عضو تیم ملی جمهوری اسلامی ایران بودم، چندین دوره قهرمانی کشور در رده نوجوانان، جوانان وهمچنین بزرگسالان دارم
از دانشگاه چمران با کسب معدل «الف» فارغ‌التحصیل کارشناسی تربیت بدنی نیز هستم، در دوومیدانی در دو ماده ۱۰۰ و ۲۰۰ متر کار می‌کردم که در هر دو ماده، در رده نوجوانان قهرمانی کشور را کسب کردم و در رده جوانان نیز قهرمانی و نایب قهرمانی کشور را به دست آوردم. درسال 89 در مسابقات آسیایی لبنان و در سال 90 نیز در مسابقات سریلانکا شرکت کردم که در هر دو مسابقه عنوان چهارمی را به دست آوردم.
چه مدت است که بدنسازی کار می‌کنید؟
چهار سال است که به ورزش بدنسازی روی آوردم و طی مدت سه سال آن نیز به عنوان مربی مشغول به کار بودم.
در حال حاضر بدنسازی را به صورت حرفه‌ای دنبال می‌کنم پیش از این به مدت هفت سال در رشته دوومیدانی کار کردم. سه دوره قهرمانی استان بدنسازی را نیز در کارنامه خود دارم همچنین قهرمان مسابقات جام کارگری نیز شده‌ام.
کی و چرا ورزش دوومیدانی را رها کردید؟
سال ۹۴ بود که ورزش دوومیدانی را رها کردم، به دلیل عدم رسیدگی، مسئولان به خصوص مسئولان دوومیدانی مجبور شدم این ورزش را کنار بگذارم و برای این که کامل از ورزش کناره‌گیری نکنم، به رشته پرورش‌اندام روی آورم .
یکی از مشکلات ما نبود اسپانسر بود، هزینه‌های سنگین شرکت در مسابقات همه بر عهده ورزشکار بود در بدنسازی نیز تمام هزینه‌های اعزام به مسابقات، رفت و برگشت بر عهده ورزشکار است و در مجموع بزرگترین مشکل ما مشکل مالی است.
تشویق‌ها در ورزش دوومیدانی فقط زبانی بود، حتی در بازگشت از مسابقات نیز مسئولان از ورزشکاران استقبالی نمی‌کردند.
هزینه‌ها در ورزش بدنسازی بسیار سنگین‌تر است و در حال حاضر بزرگترین مشکل برای فردی مانند من و با سابقه من، نداشتن کار و شغل است. حداقل اگر کاری برای من پیدا می‌شد که از پس هزینه‌های مسابقات بر می‌آمدم، مشکلی نداشتم وقطعا با توجه به تحصیلات و سابقه‌ام در ورزش می‌توانستم برای ارگانی که من را جذب کند، در زمینه ورزش بسیار مفید باشم.
اکنون مربی بدنسازی هستم، اما درآمد بسیار کم است و کفاف هزینه‌های ورزش را نمی‌دهد.
استعدادهای بسیار زیادی در رشته ورزش دوومیدانی در استان کرمان وجود دارد که برای شناسایی آنها نیازمند سازماندهی و برنامه‌ریزی مدون هستیم، چراکه استان کرمان در دوومیدانی در کشور حرف برای گفتن دارد.
به جوانان توصیه می‌کنید کدام یک از این دو رشته دوومیدانی و بدنسازی که شما تجربه کرده‌اید، را برگزینند ؟
من توصیه می‌کنم رشته دوومیدانی را انتخاب کنند، چرا که کرمان در زمینه دوومیدانی استعدادهای فراوانی دارد و همچنین برای دوومیدانی ابزار و تجهیزات کمتری نیاز است و برای پیشرفت سد زیادی جلوی پای جوانان نیست و هزینه‌های آن نیز به نسبت بدنسازی کمتر است، اما برای بدنسازی سدهای زیادی برای پیشرفت وجود دارد.
وضعیت هیئت دوومیدانی را چگونه می‌بینید؟
در حال حاضر دوومیدانی استان در سکون و سکوت قرار دارد و بهتر است به دونده‌ها انگیزه‌های بیشتری داده شود.
در چند سال گذشته خیلی از جوانان مانند من، ورزش دو میدانی را رها کردند و به ورزش‌های دیگر روی آوردند، شاید در حد چند نفر از زمان ما که در سطح حرفه‌ای کار می‌کردند در ورزش دومیدانی باقی مانده باشند، بقیه این ورزش را رها کردند واز آنجا که دوومیدانی در سرما و گرما در محیط باز انجام می‌شود، نیازمند حمایت بیشتری است تا جوانان انگیزه داشته باشند. تمرینات دومیدانی طاقت فرسا و سنگین است، متاسفانه جوانان بعد از چند سال روی آوردن به ورزش دوومیدانی و اینکه عمر و جوانی خود را در این ورزش می‌گذارند به دلیل عدم حمایت مسئولان آن را رها می‌کنند. با این حال در استان مربیان خوبی در زمینه دوومیدانی داریم. محسن اکبرپور از مربیان خوب دوومیدانی است و از مربیان بدنسازی دوومیدانی می‌توان از فرزاد فروزی نام برد و متاسفانه در استان کرمان علاوه بر اینکه ورزشکاران در جایگاه خود قرار ندارند و به حق خود نرسیدند، مربیان نیز به حق خود نرسیدند، آنها نیز با رفتن شاگردان‌شان مربیگری را کنار می‌گذارند.
زمانی که من در رده نوجوانان بودم، بیشترین تعداد اعضای تیم ملی دوومیدانی از استان کرمان بود و متاسفانه اکنون هیئت دوومیدانی اصلا فعال نیست به عنوان مثال در چند سال گذشته حتی یک مسابقه استانی درست و حسابی در استان برگزار نشده است. به نظرم باید یک تغییر بنیادی در هیئت دوومیدانی استان انجام شود و این تغییر باید از اداره کل ورزش و جوانان آغاز شود آنها باید نسبت به این مسئله حساسیت نشان دهند و من متاسفانه چشم انداز ورزش حرفه‌ای را چندان روشن نمی‌بینم. ورزش حرفه‌ای در جامعه ما چندان پررنگ نیست و مسئولان بیشتر به ورزش همگانی توجه دارند.
سخن آخر؟
در پایان از مسئولین خواهش می‌کنم کمک کنند تا از استعدادسوزی در حوزه ورزش استان جلوگیری شود. و هممچنین در اینجا از استاد و مربی‌ام یاسر اسماعیلی قدردانی می‌کنم.
شهلا پورامیری
