جشنواره موسیقی نواحی نباید از کرمان برود

از این می‌گذریم که تفاهم‌نامه مذکور در واقع نوعی احقاق حق و احیای جشنواره‌ای بود که بنیان آن در نیمه دوم دهه‌ی هفتاد در کرمان گذارده شده بود و پیش از انعقاد این تفاهم‌نامه، هشت دوره را از سر گذرانده بود.
با این همه عموم هنردوستان کرمان از احیای این جشنواره شادمان شدند و به همت مسئولان وقت آفرین گفتند که حق از دست رفته‌ای را به هنر کرمان بازگردانده بودند. بر مبنای تفاهم نامه‌ی یاد شده، جشنواره‌ای که احیا شد، یک جشنواره‌ی دائمی بود و در زمان انعقاد آن تفاهم‌ نامه به هیچ روی، صحبت از برگزاری یک‌ساله یا دو‌ساله یا سه‌ساله‌ی جشنواره موسیقی نواحی در کرمان نبود و پس از آن هم بر هیچ‌کدام از فعالان هنری و فرهنگی کرمان معلوم نشد که بعد از اولین دوره جدید (نهمین دوره واقعی) از چه رو صحبت از برگزاری یک دوره‌ی سه ساله به میان آمد!؟ اگر چه باز هم با این وعده که: بعد از سه سال دائمی خواهد شد.
اکنون خود را محق می‌دانم تا یادآور شوم که آقای صدری، دبیر محترم جشنواره مورد بحث روز ۴ اردیبهشت ماه سال 97 در نشست خبری یازدهمین دور این جشنواره در تهران فرموده‌اند: «درباره‌ی برگزاری دوره‌ی بعدی جشنواره موسیقی نواحی در کرمان باید بگویم این موضوع نیازمند تصمیم وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی است که من نمی‌توانم درباره‌ی آن اظهار کنم. زیرا تعدادی دیگر از استان‌ها هستند که تمایل دارند میزبانی جشنواره را به عهده بگیرند. از این جهت من نمی‌توانم به صورت قطعی درباره سرنوشت دوره‌ی بعد به نکته‌ی خاصی اشاره کنم.»
اما هرچه بود، با تلاش و مطالبه جمعی مسئولان استان و هنردوستان کرمان، میزبانی جشنواره یادشده امسال هم به کرمان رسید، اما بوی نامهربانی به کرمان همچنان به مشام می‌رسد.  
این درحالی است که حتی طرح مساله‌ی جابجایی جشنواره از کرمان به هر استان دیگر جفا به کرمان است، چرا که در این صورت علاوه بر صرف هزینه‌های مادی و معنوی که فعالان موسیقی در کرمان برای کاشت و آبیاری نهال یازده ساله‌ی این جشنواره صرف کرده‌اند، تلاش‌ همه‌ مدیران هنر دوست استان و مسوولان دلسوز حوزه‌ فرهنگ و هنر این استان نیز ابتر خواهد ماند و مُهر عدم توانایی در حفظ یک جشنواره ملی بر جبین آنها خواهد ماند. و این‌همه در حالی است که مردم نجیب و هنردوست استان کرمان با استقبال بی‌نظیر خود از این رویداد هنری نشان داده‌اند که مخاطبان فهیم و رواداری هستند که قدر موسیقی نواحی ایران را می‌دانند و به این شادی سالم نیاز مبرم دارند.
همه ما می‌دانیم که جشنواره‌هایی نظیر جشنواره فیلم کودکان و نوجوانان رشد در اصفهان، سی و یکمین دوره خود را از سر می‌گذراند و جشنواره تئاتر کودک و نوجوان همدان، بیست و چهارمین دوره خود را پشت سر می‌گذارد و اگر بخواهم نام ببرم از این نمونه موارد متعدد دیگری هم هست.  بنابراین مطالبه‌ استمرار این جشنواره در کرمان نه تنها یک مطالبه‌ی غیر واقعی و خیالی نیست که از سوی فعالان عرصه‌ی فرهنگ و هنر مطرح شده باشد، بلکه تلاش مسئولان ارشد استان و واقع‌نگری توام با مهربانی مسئولان ارشد کشور در وزارتخانه می‌تواند به این مطالبه صورت واقعی ببخشد و آن را محقق کند.  به امید آنکه دوازدهمین جشنواره‌ موسیقی نواحی ایران در کرمان به بیستمین و سی‌امین دوره‌ی برگزاری خود برسد.