شهلا پورامیری- بی‌شک تعداد زیادی از ورزشکاران و نام‌آوران جامعه بزرگ ورزش استان، عضو خانواده‌ی بزرگ شهرداری کرمان هستند، وجود این نام‌آوران ورزش استان ما را بر آن داشت تا در گفت‌وگویی بی‌پرده آنان را به مردم معرفی نماییم، شاید تلاش و موفقیت آنان چراغ راهی شود برای سایر علاقه‌مندان به ورزش که در پی کسب مدال و افتخارآفرینی برای استان هستند.
در ادامه سلسله گفت‌وگوهای نشریه کرمان‌شهر با نام‌آوران ورزش شهرداری کرمان، این بار به سراغ روح‌الله خالقی رفتیم که حاصل این گفت‌وگو از نظرتان می‌گذرد.
در ابتدا خودتان را معرفی کنید و بفرمایید در چه رشته ورزشی فعالیت می‌کنید؟
روح‌الله خالقی هستم، متولد بم و در همین شهر بزرگ شده و در رشته‌ی فوتبال فعالیت داشته‌ام و در رشته‌های هندبال، دوومیدانی (دوهای سرعت و پرش طول) و تنیس روی میز فعالیت داشته‌ام و از سال ۶۵ به شهر کرمان عزیمت کرده و در تیم منتخب کرمان و پس از آن در تیم فوتبال شهرداری کرمان بازی کرده‌ام.
هم‌اکنون در کدام واحد شهرداری کرمان، فعالیت دارید؟
مدت ۲۸ سال است که در شهرداری کرمان و شهرداری بم مشغول به کار هستم و هم‌اکنون در معاونت فرهنگی و اجتماعی مدیریت و توسعه ورزش خدمت می‌کنم.
از چه سنی به ورزش می‌پرداختید؟
از سن هشت سالگی ورزش را شروع کرده‌ام که همچنان ادامه دارد و هم‌اکنون در تیم پیشکسوتان شهرداری مشغول ورزش هستم.
بزرگ‌ترین آرزویتان چیست؟
سلامتی و تندرستی همه‌ی مردم دنیا و رهایی از شر بیماری کرونا، به‌خصوص مردم عزیز کشور خودمان و ثبات پایداری در وضعیت اقتصادی و معیشت مردم که واقعاً با اوضاع بحرانی روبرو هستند.
تاکنون در چه رشته‌های ورزشی فعالیت و چه مقام‌ها و عناوینی کسب کرده‌اید؟
کسب چندین دوره مقام قهرمانی با تیم شهرداری بم و کرمان در سطح شهرستان و استان، کسب مقام سوم لیگ دسته دوم آزادگان کشور با تیم شهرداری کرمان، بازی در تیم شهرداری کرمان از سال ۶۷ تا ۷۴ در لیگ دسته دوم کشور، کسب عنوان قهرمانی جام حذفی جنوب شرق کشور در همان سال‌ها، از جمله مقام‌ها و عناوینی است که در کارنامه دارم.
از سختی‌های ورزش حرفه‌ای بگویید؟
ورزش حرفه‌ای تنها یک واژه نیست؛ و متأسفانه ما فقط نام ورزش حرفه‌ای را یدک می‌کشیم و تا رسیدن به این مرحله فاصله زیادی داریم و فقط قرارداد بستن و پول دادن‌مان حرفه‌ای شده است. ورزش حرفه‌ای شامل برنامه‌ای مدون و حساب‌شده برای ورزشکار و مسئولان است. ورزشکاران از صفر تا صد باید در خدمت باشگاه‌ها باشند و با برنامه‌های روز دنیا هرلحظه ارتباط داشته باشند. باید ورزشکار، مربی، مدیر و همه عوامل هر تیم و هر رشته ورزشی، از لحاظ روحی و روانی در آسایش کامل باشند که با این اوضاع چنین چیزی ممکن نیست.
تلخ‌ترین و شیرین‌ترین خاطره ورزشی‌تان چیست؟
تلخ‌ترین خاطره ورزشی‌ام عدم صعود تیم شهرداری کرمان به لیگ برتر در سال 71- 72 لیگ دسته اول بود که ما در آن سال با رانت و پارتی‌بازی سپاهان اصفهان، سوم شدیم و صعود نکردیم و بازی باخته سپاهان را مقابل گچساران به هر دلیلی که بود به نفع سپاهان تمام کردند. و شیرین‌ترین خاطره‌ام، بازی کردن به مدت ۱۵ سال در تیم شهرداری بم و ۸ سال بازی در لیگ آزادگان با شهرداری کرمان و افتخار بازی کردن در خدمت مربیان بمی و کرمانی و همچنین آقای ناصر ابراهیمی و زنده‌یادان: ناصر حجازی و غلامحسین مظلومی است.
به نظر شما توسعه‌ی ورزش و ایجاد آکادمی‌های فوتبال تا چه اندازه در پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی مؤثر است؟
توسعه‌ی ورزش و ایجاد آکادمی‌های فوتبال یکی از مؤثرترین راه‌ها در پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی است. چراکه پرکردن اوقات فراغت جوانان آنان را از بزه دور می‌کند، اما متأسفانه در این هنگامه آکادمی فوتبال شهرداری تعطیل می‌شود و رای به تعطیلی آن می‌دهند. درصورتی‌که شهرداری‌ها ادارات غیرانتفاعی و غیردولتی هستند و قرارداد بستن با مربیان و همکاران شهرداری هیچ‌گونه منع قانونی ندارد و شامل منع مداخلات دولت نمی‌شود، حال که شهرداری کرمان سرآمد ورزش جنوب شرق کشور است، پس چرا نباید تیم‌داری کند. در همین استان، شهرداری‌های ریگان، کهنوج، بروات، نرماشیر، منوجان، عنبرآباد وبم مشغول فعالیت و تیم‌داری هستند، هشتاد درصد شهرداری‌های ایران در زمینه ورزش، پیش‌گام‌اند و شهرداری کرمان باوجود مجموعه ورزشی کاملی که در اختیار دارد، آن‌هم در نقطه محروم این شهر، متأسفانه آکادمی فوتبال ندارد.
دایر کردن یک پایگاه ورزشی و آکادمی و جمع‌کردن حداقل ۳۰۰- ۴۰۰ نفر از کودکان و نوجوانان ۶ تا ۱۴ سال و آموزش آن‌ها به‌منظور جلوگیری از ناهنجاری‌های اجتماعی، اعتیاد و غیره در آن منطقه‌ی محروم از ضروریات است چراکه در آن مناطق بچه‌های ۱۲- ۱۳ ساله هم رو به اعتیاد آورده و حتی در مواردی دیده‌شده است که پخش‌کننده‌ی مواد مخدر هستند، درصورتی‌که با بودن آکادمی فوتبال تا اندازه‌ای می‌توانیم جلوی این مسائل را بگیریم و همچنین با بازیکن‌سازی می‌توانیم از پدیده‌های رانت و دلالی و آوردن بازیکن به باشگاه‌های استان را بگیریم که پای بازیکنان درجه‌ی سه و چهار را به استان ما وامی‌کنند و جلوی رشد بازیکنان بومی را می‌گیرند.
نظرتان در خصوص استفاده از نیروهای جوان و مجرب در ورزش استان چیست؟
متأسفانه بعضی از دوستان و پیشکسوتان فوتبال از بدو تأسیس باشگاه‌های مس و شهرداری بم و سایر باشگاه‌ها به‌عنوان مربی، مدیر فنی و...، این باشگاه‌ها را با خانه‌ی پدری خود اشتباه گرفته‌اند و تصور می‌کنند تا هستند، باید در رأس باشند و به‌نوعی میراث‌خوار این باشگاه‌ها هستند. درصورتی‌که هرچند سال یک‌بار باید عوامل جدید با فکر تازه و نوآوری‌های روزآمد به باشگاه‌ها و تیم‌های ما بیایند تا باعث رشد و اعتلای فوتبال این استان شوند. در غیر این صورت شاهد پیشرفتی در فوتبال استان نخواهیم بود؛ بلکه فوتبال ما هر چه به قهقرا رود و با این حساب هیچ رشدی برای فوتبال و بازیکنان بومی به وجود نخواهد آمد در صورتی‌که شهرستان بم یکی از فوتبال‌خیزترین و با استعداد‌ترین شهرهای استان است.
در این مسیر، فکر می‌کنید مسئولان چه می‌توانند یا باید که انجام دهند؟
از مسئولان محترم خواهش می‌کنم که بیشتر به وضعیت مردم توجه کرده و رفاه و آسایش آن‌ها را در اولویت قرار دهند و در زمینه‌ی ورزش، نیز پایگاه‌های متعددی در سطح استان ایجاد نمایند و زیرساخت‌های لازم را فراهم آورند. چون در غیراین‌صورت نیروهای جوان و کارآمدی که داریم را از دست خواهیم داد. طبیعی است که باید از افراد مجرب و کار بلد در رأس امور ورزشی استان به‌خصوص شهرداری‌ها که سرآمد همه ورزش‌ها هستند، استفاده کنند.
